Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Aύγουστος


Με αφορμή την αυριανή 1η του μηνός ,μου ήρθε στο μυαλό μια περίεργη νοσταλγία για έναπό τα πιο όμορφα καλοκαίρια της ζωής μου.

Μόλις είχα τελειώσει το Λύκειο και έπιασα δουλειά σε ένα κατάστημα για δυο - τρεις μήνες
ώσπου να περάσει ο καιρός να αρχίσουν τα μαθήματα στη σχολή μου και να μαζέψω χαρτζηλίκι για να πάω διακοπές με την κολλητή στο νησί της.

Εκεί λοιπόν γνώρισα μια περίεργη κοπέλα που όλη την ώρα τραγουδούσε τραγούδια του Νίκου Παπάζογλου.
Εγώ για να είμαι ειλικρινής ούτε και τον είχα ακουστά ιδιαίτερα μιας και οι "κακές παρέες" με είχαν μυήσει στα μυστικά του Rock και τα ελληνικά ακούσματα ήταν απαγορευμένα .
Αυστηρά απαγορευμένα όμως.
Μια μέρα βλέπουμε τη συνάδελφο -λάτρη του καλλιτέχνη να έρχεται και να μας λέει ξεψυχισμένη ,με τον πιο δραματικό τόνο στη φωνή της ,τόνο που θα ζήλευε και η πιο ταλαντούχα ηθοποιός αρχαίας τραγωδίας πως το ίδιο βράδυ θα έδινε συναυλία ο Νίκος Παπάζογλου.

"Και μόνο να ακούσω τον ΑΥΓΟΥΣΤΟ και ας πεθάνω " έλεγε.

Δεν έδωσα σημασία ,παρά το γεγονός πως σε όλη την διάρκεια της ημέρας ψιθύριζε ένα στίχο που με ακολουθούσε για καιρό..."Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό"

Οι πολυπόθητες μέρες των διακοπών έφτασαν και εγώ με τη φίλη ξεκινήσαμε για το πανέμορφο νησί της.
Οι μέρες και οι νύχτες κυλούσαν με μπόλικο αλκοόλ και πολύ μπάνιο.
Ώσπου μαθαίνουμε πως ένα βράδυ θα έρθει για συναυλία ο Νίκος Παπάζογλου στο μέρος που κάναμε τις διακοπές μας.
"Θα πάμε χωρίς κουβέντα " τόλμησε να ξεστομίσει η κολλητή ,και ενώ την κοιτόυσα με όση φρίκη διέθετα δεν έφερα αντίρρηση.

"Να ακούσω και τον ΑΥΓΟΥΣΤΟ σε ζωντανή εκτέλεση " μου δικαιολογήθηκε.

Ένα θα σας πω : ακόμα και που πέρασαν τόσα χρόνια ,θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη μου εκείνη η βραδιά.Κάτι το αυγουστιάτικο φεγγάρι που στο άσμα ασμάτων (ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ) ήταν το μοναδικό φως που φώτιζε το κατάμεστο γήπεδο,κάτι η μαγική φωνή του Παπάζογλου ,που θύμιζε λυγμό και παράπονο ζηλιάρη εραστή. Και εκείνος ο στίχος ?¨" Θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό", κατάφεραν να με κάνουν να κολλήσω μαζί του και να τον παρακολουθώ όποτε μπορώ ,όπου και αν δίνει συναυλίες. Αυτή η αγάπη κρατάει χρόνια.

Εκείνος ο στίχος λοιπόν κατάφερε να με στοιχειώσει σε όλες τις παράτολμες και γεμάτες ρίσκο πράξεις μου και να τον ψιθυρίζω κι εγώ ,όταν επρόκειτο να κάνω κάτι που θα χρειαζόταν όλο μου το κουράγιο.

Αφιερωμένο λοιπόν αυτό το κείμενο σε ένα από τα πιο ξένοιαστα καλοκαίρια της ζωής μου .
Και πάντα θα σιγοτραγουδάω τον μοναδικό αυτό στίχο για να μου θυμίζει πως η ζωή μα ςείναι πολύ πολύ μικρή για να μετανοιώνουμε για πράγματα που κάναμε και θα θέλαμε να είχαμε κάνει. Για πράγματα που κάναμε ,αλλά δεν έτυχαν αποδοχή από τους "δήθεν"αυτού του κόσμου ,γιατί όσοι ρισκάρουν ,μάλλον δεν τους βγαίνει σε κακό!!

Καλό μήνα σε όσους τολμάνε και κάνουν αυτό που θέλουν!!!!

Εγώ θα συνεχίσω να πηγαίνω κι ας μου βγει και σε κακό!!

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

Στιγμές !!!!!!!






Για όλες αυτές τις στιγμές που λείπεις από κοντά μου....
Για όλα αυτά που σου ζητάω και είναι πολλά .....
Για όλα αυτά που δεν θα μοιραστούμε ΠΟΤΕ...
Για όλα τα χαμόγελα που μου έχεις χαρίσει......
Για όσες μαγικές στιγμές μου χάρισες και για όσες μου υποσχέθηκες...
Για όλα αυτά που δεν θα είμαι ποτέ για σένα ,αλλά θα ήθελα.......
Για όλα αυτά που σου έχω πει και νοιώθω την ανάγκη να στα πω ξανά....
Για όλα αυτά που με κάνουνε να σε λατρεύω σαν το μοναδικό ΘΕΟ μου που δεν θα προδώσω ποτέ!!!




"Είναι κάτι στιγμές,
τρυφερές και λεπτές,
σαν κλωστές τυλιγμένες σ' αδράχτι,
σε γυρνούν απαλά,
σε μεθούν σιωπηρά,
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι...

για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας.

Πλημμυρίζουν το χθες
μαγεμένες σκιές,
που ξοπίσω μου γράφουν τροχιά,
με κρατούνε θαρρώ
σαν αλήθειες παλιές
σε λαβύρινθο δέσμιο βαθιά.

Είναι κάτι στιγμές,
σα μικρές πινελιές
ζωγραφιάς που δεν έχει τελειώσει,
λείπουν λίγα ακριβά
των χρωμάτων νερά,
για να δώσουν του τόπου τη γνώση.

Για τους κήπους της γης,
για το ροζ της αυγής,
για το κύμα που απόμεινε μόνο,
να χαϊδεύει με αφρούς,
τους πικρούς μας καημούς
και να διώχνει της πίκρας τον πόνο."


Υ.Γ Αφιερωμένο





Δευτέρα 27 Ιουλίου 2009

Έρωτας με μαθηματική ακρίβεια

Πέρασα τα μισά χρόνια της ζωής μου και κυρίως τα μαθητικά ,για να μπορέσω να καταλάβω σε τι χρησιμεύουν τα μαθηματικά στην μετέπειτα ζωή μας ,ως ενεργοί πολίτες αυτού του τόπου. Μάθημα -εφιάλτης που όταν έφτανε η ώρα του ,εγώ παρακαλούσα να ανοίξει η γη να με καταπιεί ,μιας και ποτέ δεν ήμουν διαβασμένη!!!!!

Περνώντας τα χρόνια άρχισα να αντιλαμβάνομαι πως τελικά έπρεπε να είχα δώσει περισσότερη σημασία σε εκείνα τα σαρανταπεντάλεπτα βασανιστικά μαθήματα!!!
Όλα βασίζονται στη μαθηματική επιστήμη . Μια ματιά να ρίξουμε γύρω μας μπορούμε εύκολα να το διαπιστώσουμε. Στα φύση,στον άνθρωπο,στα υλικά αγαθά ....ακόμα και στον ΕΡΩΤΑ!!!!!!

Αυτό τον μικρό φτερωτό θεό που μας σημαδεύει με τα βέλη του,εκεί που καθόμαστε αμέριμνοι και ξένοιαστοι. Την στιγμή που δεν φαντάζεσαι πως θα σου συμβεί ποτέ,γιατί έχεις ορκιστεί να μην ερωτευτείς ποτέ ξανά. Και δεν θα το πίστευα αυτό ,γιατί όπως σας είπα δεν μου άρεσαν ποτέ τα μαθηματικά .ώστε να κάτσω να ψάξω την εφαρμογή αυτής της επιστήμης στο πιο αγνό και μαγικό συναίσθημα.

Κατά τύχη όμως "έπεσα" πάνω σε ένα πανέμορφο και άκρως λυρικό κείμενο ή καλύτερα ποίημα ,το οποίο με άφησε άφωνη.

Ας με συγχωρήσει ο δημιουργός του που το χρησιμοποίησα .αλλά πραγματικά αξίζει όλο το θαυμασμό μου .
Και σε αυτόν και στη βασίλισσα των επιστημών!!!






Η αγάπη
και ο Έρωτας
είναι συνάρτηση του δύο
στα μάτια σου ορίζεται
& παίρνει τις τιμές
ελλείψεις και υπερβολές
καμπύλες και ευθείες
γεννιούνται στο πεδίο σου
χαράσσονται οι γραμμές
τέμνονται
ολοκληρώνονται,
οι δύο καρδιές ορκίζονται
Φιλί -φιλί απογειώνονται
η μια στην άλλη δίνονται !


Ένα και ένα
ισοδύναμο τ’ απείρου
η σκέψη μου αγκαλιάζει
τ’ όνειρο σου,
τα χείλη μου τρυγούν
το χνουδωτό
το αρχέγονο φιλί σου,
το ήλεκτρον
& τον μαγνήτη του κορμιού σου.

Αγάπα με και χαμογέλα
την κάθε ώρα,
την κάθε μέρα
είμαι ο δικός σου κύκλος
είσαι δική μου εφαπτομένη
μεγάλε μουΈρωτα!
Μικρή μου αγαπημένη!
Ταυτόσημο τ’ Ονείρου

ο ορισμός τ' Απείρου

Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

"Ένα καλοκαιρινό κείμενο"

Το μισώ το καλοκαίρι(!)

Όχι δεν είμαι τρελλή ,ούτε χρίζω ψυχιατρικής παρακολούθησης. Αλήθεια λέω...
Το μισώ,το μισώ ,το μισώ!!!

Από τα παιδικά μου χρόνια ,που έπαψαν να είναι ξένοιαστα και να αναγκάζομαι να περνώ τις μισητές ενενήντα περίπου μέρες , που τα σχολεία παρέμεναν κλειστά στην πόλη μου. Η οποία έβραζε,καιγότανε ,φλεγόταν. Και μαζί με αυτή κι εγώ μαζί.

Έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου πως δεν μου αρέσει σαν εποχή και όπου και να το έχω πει εισέπραξα βλέμματα συμπόνιας,βλέμματα άγρια ,βλέμματα και χτυπήματα φιλικά στην πλάτη που ερμηνεύονταν ως : "κουράγιο ,η τρέλλα δεν πάει στα βουνά"
Σαφώς και δεν πάει. εγώ θέλω να πάω ,να γλυτώσω από τις καυτές αέριες μάζες που με πολιορκούν.
Διότι τι καλό έχει αυτή η εποχή? Πέστε μου σας παρακαλώ.

Που μόλις μπαίνει ο Ιούνιος ακούς γύρω σου την ατάκα -θάνατο "που θα πας φέτος?"
Και καλά να έχεις να δώσεις απάντηση , κυρίως μία γκλάμουρ απάντηση του τύπου : "α!φέτος θα πάμε στο εξωτερικό ,τι να λέμε τώρα ευκαιρία"
Εγώ πάλι θα δω τα τουριστικά θέρετρα από κάποιο τηλεοπτικό κανάλι,οπότε ποιούμαι την νήσσαν!!!
Καλοκαίρι σου λέει η παρέα ,να βγούμε ,να πιούμε ένα ποτάκι. Και δύο ,δεν έχω κανένα πρόβλημα ,αλλά πέστε μου σας παρακαλώ που θα πρέπει να κλειστώ για να μη δεχτώ επίθεση από στρατιά κουνουπιών που όλως τυχαίως ερωτεύονται τη δική μου οσμή .ε?
Που καταντήσαμε να κλείνουμε τα ραντεβού μας λέγοντας το πλέον sic!!: " Θα πάρεις εσύ εντομοαπωθητικό ή εγώ? Θα πάρω εγώ ,άσε ,βρήκα ένα φυτικό μεγάλης διάρκειας"

Ε!! όχι .Δεν θέλω να μυρίζω σιτρονέλλα, τι πήγα και ξόδεψα ένα σεβαστό ποσό για το φίνο γαλλικό άρωμα? Για να μην μπορώ να το απολαύσω? και θα πρέπει να ψεκάζομαι ανά μισή ώρα λες και έχω ανίατη ασθένεια κάτι σαν λέπρα? Η δε μεγάλη πλάκα είναι να βλέπεις να περνάει το εκάστοτε εντομοαπωθητικό ,από χέρι σε χέρι με θρησκευτική ευλάβεια ,σαν τη Θεία Μετάληψη.

Δεν μου αρέσει το καλοκαίρι γιατί όλα τα ωραία που αρχίζουν στην αρχή του ,τελειώνουν την 1η Σεπτεμβρίου!!!
Τι είναι οι σχέσεις αγαπητοί μου ? Τρίμηνη σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου?
Γιατί θα πρέπει να λάβει τέλος ο μεγάλος έρωτας στις 31 Αυγούστου? Ποτέ δεν το κατάλαβα,ειλικρινά.
Και ας μη θυμηθώ και τα χειρότερα : Τα έντομα. Κάθε λογής έρποντα και ιπτάμενα ,που δεν τολμάς να βγεις στην ωραία βεραντούλα σου ,στήνουν πανηγύρι.
Όχι !!! Εγώ θα τα εξολοθρεύω ,όποτε και όπως μπορώ. Δηλαδή τι παραπάνω προσφέρουν αυτά από εμένα και θα ζήσουν περισσότερο? Τι προσφέρει στην ανθρωπότητα η
Blatella Germanica (μικρή Τερέζα )
Για όλα αυτά και για άλλα πολλά κατέληξα πως δεν μου αρέσει αυτή η τόσο λαμπερή εποχή.
Δεν θέλω να ξυπνάω και να είμαι σαν να με περιλούσανε με νερό. Δεν θέλω να περνάω τις μέρες και τις νύχτες μου αγκαλιά με το κλιματιστικό.
Προσδοκώ να μπει γρήγορα ο λατρεμένος Σεπτέμβρης , να αρχίσουν τα πρώτα κρύα ,οι πρώτες ανατριχίλες και τα πρώτα συννεφάκια.
Μεταμορφώνομαι το χειμώνα , είμαι δραστήρια και ας είναι όλοι γύρω μου κατσουφιασμένοι.
Ανάποδο πλάσμα ,θα πείτε και ίσως να έχετε δίκιο!!!

Για το κλείσιμο ,να εκφράσω μια απορία: Γιατρέ μου τι βγάζω εως τα Χριστούγεννα ή να προχωρήσουμε σε κείνη τη λοβοτομή που λέγαμε???

Πολλά καυτά καλοκαιρινά φιλιά!!!!



Πέμπτη 16 Ιουλίου 2009

"Πέστο κι έγινε"

Η πρώτη φορά που άκουσα το "Καλοκαιράκι" χρονολογείται κάπου στα μέσα του '80..

Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που με άγγιξε τόσο πολύ στη φωνή του Νίκου Πορτοκάλογλου ,ξέρω όμως πως σε κάθε δύσκολη κατάσταση που περνούσα ,άκουγα και ένα καινούριο τραγούδι του ,νομίζοντας πως έχει γραφτεί για μένα... Τι φαντασία θα μου πείτε.

Χτες βράδυ είχα την τύχη να τον δω ζωντανά στην πόλη μου και για δύο ώρες και κάτι να τον κοιτώ και να τον ακούω μαγεμένη.

Η φωνή του απλά να σε συνεπαίρνει,να σε ταξιδεύει ,να σε συγκινεί.

Μικροί μεγάλοι ,να σιγοτραγουδάνε ,αγαπημένα τραγούδια από το παρελθόν ,τραγούδια που όλοι αγαπήσαμε συνοδεύοντας μοναδικά οι ήχοι της κιθάρας του.
Και στο τέλος όλοι όρθιοι , να μας ξεσηκώνει επιτακτικά και να μην μπορεί κανείς να αντισταθεί στο μαγικό του κάλεσμα για χορό και χειροκρότημα.

¨Ετσι απλά λοιπόν γίναμε ...ΚΟΜΜΑΤΙΑ

Μαι υπέροχη ζεστή βραδιά που αμφιβάλλω μετά από την υπέροχη φωνή του να έμεινε κανείς που να μην ερωτεύτηκε ξανά!!!!





Υ.Γ αυτό το τραγούδι το αφιερώνω σε μία ψυχή που αν και απούσα κατάφερε να πάρει τη φλόγα μου και να τη μετατρέψει σε άσβεστη πυρκαγιά. Σε ευχαριστώ που υπάρχεις!!!

Παρασκευή 10 Ιουλίου 2009

Εντιμότατοι Φίλοι μου!!!







"Ένα εξαιρετικό και οικουμενικό συναίσθημα που μας συνοδεύει από τα πρώτα βήματα της ζωής μας. Οι επιστήμονες μόλις τώρα άρχισαν να τη μελετούν. Σας παρουσιάζουμε τα αποτελέσματα των ερευνών τους.


Να γιατί είναι θησαυρός

Κοντά στους φίλους μας αισθανόμαστε ευχάριστα, η διάθεσή μας βελτιώνεται και οι στενοχώριες εξαφανίζονται μονομιάς. Οι κοινωνιολόγοι διακρίνουν τρεις κατηγορίες φίλων και πέντε στάδια εξέλιξης.

Ο Ζίγκμουντ Φρόιντ είχε πει ότι συναισθηματικά υγιής είναι εκείνος που μπορεί να δημιουργήσει μια σωστή ερωτική σχέση και να συνυπάρξει αρμονικά με άλλους ανθρώπους στο επαγγελματικό του περιβάλλον. Ο διαπρεπής Αυστριακός ψυχίατρος Άλφρεντ Άντλερ συμπλήρωσε ότι η κατάκτηση της ψυχικής υγείας προϋποθέτει ένα ακόμα στοιχείο: την ανάπτυξη της κοινωνικότητας, της ικανότητας να κάνουμε βαθιές και αληθινές φιλίες. Πιο απαραίτητοι κι από τα πλούτη ή την εξουσία, όπως έλεγε ο Αριστοτέλης, οι φίλοι είναι πηγή ζωής αλλά και διέξοδος ή καταφύγιο σε μια δύσκολη στιγμή. Πρόσφατες έρευνες απέδειξαν ότι η φιλία θεραπεύει το στρες και την κατάθλιψη, ευνοεί την ανάπτυξη των νοητικών λειτουργιών και μειώνει τα εμφράγματα. Για τα παιδιά αποτελεί βασικό στάδιο της ανάπτυξής τους και για τους ηλικιωμένους πηγή νεότητας. Ο Γκαίτε συμβούλευε να μην εξαπατούμε τους φίλους μας ακόμα κι αν εκείνοι μας εξαπάτησαν πρώτοι, ενώ ο Βίκτορ Ουγκό υποστήριζε ότι η φιλία μοιάζει με τα παλιά κιτρινισμένα βιβλία που η πάροδος του χρόνου τούς προσδίδει μεγαλύτερη αξία. "


..μπλα μπλα,μπλα .....



Υπήρξα πολύ τυχερή στη ζωή μου με τους φίλους μου . έκανα και λάθος επιλογές ,αλλά γενικά έχω φίλους από τα παιδικά μου χρόνια ,φίλους που μεγαλώσαμε μαζί ,φίλους που απέκτησα στην πορεία και φίλους από το διαδίκτυο. Ειδικά αυτοί που ανήκουν στην εικονική πραγματικότητα ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα "ράτσα" φίλων.


Πολλές φορές προτίμησα τους φίλους ακόμα και από τους συγγενείς εξ'αίματος. Σου στέκονται στα δύσκολα ,έρχονται όταν πονάς και γελάνε όταν είσαι χαρούμενος. Υπήρξαν περιπτώσεις που θα έδινα και τη ζωή μου γιάυτούς,χωρίς να το σκεφτώ.

Δοκιμάστηκαν στα δύσκολα και πέρασαν το τεστ με άριστα. Ομολογώ πως σε ορισμένες περιπτώσεις δεν φέρθηκα ανάλογα ,της καλοσύνης τους και της ανιδιοτελής αγάπης τους. Μικροεγωισμοί και πείσματα ,αλλά ευτυχώς έχω ακόμα το σθένος να παραδέχομαι τα λάθη μου και να ζητάω συγγνώμη.

Κάποια στιγμή πέρασα και την φάση αν υπάρχει φιλία ανάμεσα σε άντρα και γυναίκα. Εκεί τα πράγματα δυσκόλεψαν λίγο ,αλλά αν οι βάσεις είναι γερές τότε δεν υφίσταται δίλλημα.

Ναι πιστεύω πως μπορεί να υπάρξει φιλία ανάμεσα στα δύο φύλλα,χωρίς να αιωρείται η πονηριά!!!!!


Θα μπορούσα να πω περισσότερα ,γιατί ευτυχώς έχω φίλους που δεν μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού και τους λατρεύω όλους ανεξαιρέτως. Είναι όλη μου η ζωή και ειλικρινά χωρίς αυτούς μάλλον χειρότερη θα ήμουνα !!!!!!!






Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Για μία ταξιδιάρα ψυχή!!!!!!


Μπήκαμε στον πιο ταξιδιάρη μήνα .Και μαζί με τον επόμενο ακόμα πιο φευγάτο που ακολουθεί γρήγορα ,άρχισαν να αδειάζουν οι πόλεις .
Και μαζί με τις πόλεις αδειάζουν και οι αγκαλιές ,από γλυκά φιλιά ,χάδια και μένουν οι υποσχέσεις για γρήγορη επιστροφή και μερικά δάκρυα για να προκαλούνε τύψεις και ενοχές σε αυτούς που φεύγουν.
Θέλω να αποχαιρετήσω αγαπημένα πρόσωπα με αυτούς τους στίχους .
Δεν θέλω ο χρόνος να κυλήσει αργά ,όπως το δάκρυ του αποχαιρετισμού. Να κοιμηθώ και να ξυπνήσω δέκα μέρες μετά ,γίνεται?
Κλείνω τα μάτια μου και μεταφέρομαι μπροστά ,στην στιγμή που θα συναντήσω πάλι τα γελαστά σου μάτια. Και ναι!!! καμμιά φορά χρειάζεται να έχεις πολύ φαντασία για να επιβιώσεις!!!!



Καλό ταξίδι στους λατρεμένους ανήσυχους αυτού του κόσμου !!!!!!





Ακόμα κι αν φύγεις
για το γύρο του κόσμου
θα' σαι πάντα δικός μου
θα είμαστε πάντα μαζί


Και δε θα μου λείπεις
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί
Τα ήσυχα βράδια
η Αθήνα θ' ανάβει
σαν μεγάλο καράβι
που θα 'σαι μέσα κι εσύ

Και δε θα σου λείπω
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Τα ήσυχα βράδια
θα περνάει φωτισμένο
της ζωής μου το τρένο
που θα 'σαι μέσα κι εσύ

Και δε θα σου λείπω
γιατί θα 'ναι η ψυχή μου
το τραγούδι της ερήμου
που θα σ' ακολουθεί

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009

Με την άδεια σας.......


Με συντροφιά τον Αγγελάκα και το χάραμα να πλησιάζει, ένοιωσα την ανάγκη να γράψω την πρώτη μου ανάρτηση. Και δεν θα είναι ένα κείμενο βαθυστόχαστο και φιλοσοφημένο.
Θα είναι ένα κείμενο ευχαριστήριο στον άνθρωπο που με "μύησε" στα μυστικά των blogs.
Εγώ θα τον χαρακτήριζα χωρίς κανέναν ενδοιασμό πλέον ως μέντορά μου.

Πριν τον γνωρίσω δεν ήξερα ούτε από blog ,ούτε πως λειτουργούν. Παρακολουθώντας όμως τα δικά του κείμενα και τον τρόπο γραφής του ,μία λέξη μου ήρθε στο μυαλό. Sui generis!!!
Έτσι θα τον χαρακτήριζα και μάλιστα το αποδεικνύει με τα γραφόμενα του και με τις μουσικές του επιλογές.

Όσο διάβαζα τις δικές του "σπίθες" ήταν σαν να ξεκλείδωνε και τα δικά μου μυστικά μονοπάτια του μυαλού και με έκανε να βλέπω τα πράγματα από τελείως διαφορετική οπτική γωνία. ΄'Ετσι μου μπήκε το μικρόβιο να θέλω να εξωτερικεύω κι εγώ τις σκέψεις μου κάπου,να τις χρωματίζω ,να τους αλλάζω τη μορφή και να τις πλαισιώνω με μουσικές που αγαπάω και εικόνες ιδιαίτερες ανάλογα την διάθεσή μου.

Τον ευχαριστώ για την αμέριστη υπομονή του να ασχοληθεί με τις δικές μου ανησυχίες και αδεξιότητες και πράγματι τα λόγια είναι περιττά για κάποιον που θαυμάζω απεριόριστα.

Φίλε thesikaleon το πρώτο μου κείμενο ,έστω και πρόχειρο ,είναι αφιερωμένο σε σένα μαζί με χίλια θαυμαστικά να το συνοδεύουν για την αστείρευτη υπομονή σου και όρεξη.

Το μόνο που θα με κάνει χαρούμενη είναι να δω τις ανατρεπτικές σου σκέψεις να στολίζουν το blog και ας γίνει ένα μικρό ολοκαύτωμα.

Σε ευχαριστώ !!!!!!!

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2009

Δικό σου..

Δεν είναι ένα τυπικό δώρο, είναι κάτι που στο δίνω με πολύ μεγάλη χαρά. Καλωσήρθες στον κόσμο των bloggers και ανυπομωνώ να διαβάσω τα κείμενα σου.
Να γράφεις όταν νιώθεις την ανάγκη.. και να γράφεις αληθινά. Να μη φοβάσαι να ξεγυμνωθείς μέσα από το κείμενο γιατί αυτό είναι που κάνει την γραφή ξεχωριστή.

Και όπως έχει γράψει ο Γ. Αγγελάκας
"Οι καλύτεροι της ράτσας μας γίνονται φονιάδες.
Ακολουθούν σε απόσταση ασφαλείας οι ποιητές, οι παραμυθάδες, οι τερατολόγοι γενικώς.
Μερικές χιλιάδες έτη φωτός πιο πέρα πλατσουρίζουν, αγέλαστοι κι ανόρεχτοι, στα στάσιμα νερά της μετριότητας οι όμηροι του φόβου."

Δικό σου λοιπόν το blog αλλά κατά καιρούς θα ποστάρω και γω τις δικές μου τερατολογίες ;)